I GSK 766/07 – Wyrok NSA (2008-03-19)

Organ przy rozstrzyganiu sprawy obowiązany jest działać na podstawie i w granicach określonych prawem. Skoro, co podkreślił Sąd I instancji, art. 104 WKC nie zawiera przesłanek, którymi organ celny winien się kierować przy podejmowaniu decyzji, to nie można mówić o przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów w sytuacji, gdy organ zgromadził w aktach całość dokumentacji, strona jej nie kwestionowała, a dokonując końcowej oceny oparł się na przewidzianych prawem dowodach. Wymaganie, by ocena i wynikające z niej rozstrzygnięcie organu pierwszej i organu drugiej instancji były takie same, kłóciłoby się z celem postępowania odwoławczego, jakim jest ponowne rozpatrzenie tej samej sprawy bez związania ustaleniami i ocenami zawartymi w rozstrzygnięciu pierwszo-instancyjnym. Rozstrzygnięcie organu wydane w ramach uznania administracyjnego nie narusza prawa, jeśli tylko konkluzje organu poprzedzone są wnioskowaniem opartym na zasadach logiki oraz ogólnej wiedzy wynikającej z doświadczenia.